Buiten-gewone plekjes

en groot aantal internationale studies over de laatste 20 jaar onderstrepen het belang van natuur, bossen, parken en andere groenelementen voor het welzijn en de gezondheid van mensen, en specifiek ook voor de ontwikkeling van kinderen. Nabijheid is hierbij belangrijk. Uit de Lange Termijnplanning Groenvoorziening (Afdeling Bos & Groen 1993) bleek al dat bijna de helft van de Vlaamse bevolking dit nabije groen mist. Voldoende gebruiksgroen in de onmiddellijke woonomgeving staat bij iedereen op het verlanglijstje. Groen vervult een veelheid aan functies en vormt een belangrijke bijdrage aan de leefbaarheid van woon- en werkomgeving. Ondanks die evidente meerwaarde wordt groen toch nog vaak beschouwd als bijkomstig. Het bestaande groen wordt dikwijls verwaarloosd, slecht beheerd of als restruimte gebruikt die ligt te wachten op verdere ontwikkeling. Door een gebrek aan betrokkenheid, voelen burgers zich vaak niet verantwoordelijk voor de achteruitgang van groene plekjes in hun buurt. Anderzijds ergeren veel mensen zich aan zogenaamde verrommelde plekjes die hun leefomgeving ontsieren. Kleine plekjes kunnen hierbij een groot effect hebben op de perceptie. Zij kunnen een gevoel van onbehagen oproepen dat met een veel ruimer gebied geassocieerd wordt. Bovendien vormen ze vaak een magneet voor bijkomende problemen zoals sluikstorten, graffiti, … Op basis van 1 verrommeld plekje kan een hele buurt negatief ervaren worden en ook verder achteruitgaan.