Dienstenpunten voor dorpen

Het is de bedoeling om er toe te komen dat maatschappelijk kwetsbare mensen langer en beter in de eigen omgeving kunnen blijven wonen door de steun van de directe omgeving en een gerichte ondersteuning door bestaande diensten. Om dat te realiseren wil men enerzijds er toe komen dat er in een aantal dorpen al dienstenpunten worden gerealiseerd, die dan als model kunnen dienen voor andere lokale besturen en wil men anderzijds een koepel vormen met de initiatieven die reeds een dorpsrestaurant hebben uitgebouwd. Dit moet er vooral toe leiden dat ze gestimuleerd worden om het dorpsrestaurant te gebruiken als springplank naar een diepgaandere werking. Het gaat om 2 aspecten:

• De uitbouw van dienstenpunten. Dit zijn kleinschalige, lokale voorzieningen binnen een plattelandscontext die een preventieve functie vervullen voor maatschappelijk kwetsbare personen en mensen met een beginnende zorgbehoevendheid. Door hun laagdrempelige en proactieve aanpak, vertrekkend van bestaande experimenten als dorpsrestaurant en zorgnetwerk, zijn ze geschikt in het kader van armoedebestrijding en sociale insluiting. Een dienstenpunt bestaat in de eerste plaats uit dynamische krachten binnen het dorp, die bewust en systematisch er op gericht zijn om kwetsbare mensen te bereiken en te betrekken door middel van het dorpsrestaurant, het zorgnetwerk, de dorpsconciërge, het Ipunt of een professionele hulpverlener. Het gaat dus om een bundeling van krachten, van verschillende elementen die tegelijk maar heel puntsgewijs worden ingezet binnen een geïntegreerd geheel. Omdat de diensten worden waargemaakt door de mensen van het dorp, de focus gericht is op de eigen leefomgeving en de middelen op maat worden ingezet, is men ervan overtuigd dat dit concept van Dienstenpunten een belangrijke impact kan hebben voor de leefbaarheid van dorpen én voor het bevorderen van de sociale cohesie, hetgeen op zijn beurt een positief effect heeft op het vlak van armoedebestrijding en sociale betrokkenheid. Tegelijk is de investering qua infrastructuur en personeel beperkt, maar gebeurt die wel zeer gericht binnen een ruimer geheel. De studieopdracht moet duidelijk maken in welke mate de vooropgestelde doelen worden bereikt, hoe de aanpak het best gericht wordt naar de meest kwetsbare bewoners, of dat gelijktijdig kan met het streven naar sociale cohesie, hoe de werkingskosten zo sterk mogelijk beperkt kunnen worden en toch effectief blijven, hoe dit best in een morfologisch ander dorp opgezet wordt…. Kortom, die moet materiaal leveren om de experimenten op een aangepaste, succesvolle manier navolging te laten vinden in diverse Limburgse gemeenten. Het is trouwens vermeldenswaard dat een soortgelijk project wordt opgestart in West- Vlaanderen, vertrekkend vanuit de zorgnetwerken (die er al langer bestaan), waarvan het dorpsrestaurant een product wordt van waaruit ze daar dan dienstenpunten proberen op te zetten. Ook bij hen zal een onderzoeksinstelling betrokken worden.
• De koepelvorming tussen de dorpsrestaurants. In de verschillende gemeenten worden de dorpsrestaurants op een vrij gelijklopende wijze uitgebouwd. Dat betekent dat men ook tegen dezelfde kansen en knelpunten aanloopt. In eerste instantie wordt ernaar gestreefd om een functiegerichte samenwerking tot stand te brengen, die een meerwaarde moet betekenen voor de verschillende dorpsrestaurants. In een volgende fase kan dan gegroeid worden naar een koepelvorming, waardoor visie, aanpak, vorming en promotie verder worden afgestemd op mekaar. Op die manier wordt niet alleen een efficiëntere en beter herkenbare manier van werken ontwikkeld (met bv. gemeenschappelijk logo, website, …) maar heeft men ook een instrument van waaruit de verschillende promotoren gestimuleerd en aangezet worden om op een gelijk(w)aardige manier rond sociale cohesie en armoedebestrijding te werken.