Kinderen van toen/Seniroen van nu. Opgroeien in de landelijke streek van Tielt

Bij dit project wordt uitgegaan van drie klemtonen:

• Klemtoon op mondeling erfgoed
• Klemtoon op het landelijke karakter van de streek
• Klemtoon op het intergenerationele aspect

De invalshoek is de leefwereld van kinderen in de jaren '30, '40 en '50.

Specifiek zal het project een sfeervolle inkijk geven in hoe het boerenleven er toen uitzag: Hoe groeiden kinderen op (op een boerderij)? Hoe verliep het leven op het erf? Wat teelde men vroeger? Hoe brachten ze hun waren aan de man? Wat maakte men zelf en wat werd gekocht? Wat at men? Tot hoelang gingen zij naar school? Welke taken namen de kinderen voor hun rekening en vanaf welke leeftijd? Wat deden zij in de grote vakantie? Hoe zag de gemiddelde boerenwoning eruit? De ritmering van het boerenleven volgens de seizoenen? Welke spelletjes speelden kinderen in de verschillende seizoenen? Wat waren de hoogtepunten in het jaar (veeprijskampen, Sint-Elooi, paardenwijdingen,…)?

Maar de talrijke boerenzonen en –dochters groeiden ook op tegen een achtergrond die ruimer was dan alleen het boerenleven: Hoe zag het dorpsleven eruit in het algemeen? Hoe verliepen de crisisjaren en de jaren van de tweede wereldoorlog en van de heropbouw? Wat was de invloed van de katholieke kerk op de leefwereld van de boerenkinderen doorheen die jaren? Wat waren de hoogtepunten in het jaar (feesten, bruiloften,..)?

De tijdsperiode (1930- 1950) wordt ook naar voor geschoven omdat vele kinderen van toen nog in leven zijn en men dus nog getuigenissen uit de eerste hand kan krijgen enerzijds, maar anderzijds ook dat het verhaal voor de huidige 70 tot 90-jarigen (zeer) herkenbaar zal zijn en dat dit dus ook een specifiek te bereiken doelgroep kan zijn waaruit, in interactie met deze doelgroep, weer nieuwe verhalen kunnen gegenereerd worden.

Bij de diverse luiken van het project wordt gehoopt dat het voor de oudere generatie een reden wordt om herinneringen op te halen, voor de jongeren een reden om nieuwsgierig te worden en met de oudere generatie in dialoog te gaan over het leven van toen. Men wil kortom zoveel mogelijk mensen die behoren tot deze erfgoedgemeenschap aanspreken.

De verschillende acties die men wil ondernemen zijn:

• Inventarisatie en registratie van ‘bevoorrechte getuigen’
• Onderzoek in lokale en regionale collectie
• Een kwalitatieve website en ontsluiting van het beeldmateriaal op langere termijn
• Een reizende educatieve tool
• Een rondreizende tentoonstelling
• Een erfgoeddocumentaire
• Intergenerationele namiddagen ‘kinderen van toen/kinderen van nu’