Bij Belhop, een hop- en akkerbouwbedrijf in Poperinge, vindt een nieuwe generatie landbouwers hun weg. Annebel en Bart vertellen over hoe ze het familiebedrijf van Bart zijn ouders overnamen en met passie verder uitbouwden. Hun reis is er een van keuzes, doorzettingsvermogen en bovenal samenwerking.
Terug naar de roots: een nieuwe start
In 2011 keerden Annebel en Bart, na hun studies en een lange reis, terug naar Poperinge. Wat begon als een kleine stap terug naar hun roots, mondde uit in een veel grotere beslissing. Het ouderlijk hopbedrijf van Bart kwam ter sprake toen zijn ouders aangaven met pensioen te willen. "Mijn schoonouders wilden afslanken omdat er geen opvolgers waren", vertelt Annebel. "We vroegen ons af of dit het einde van de boerderij zou betekenen, maar dat was vooral een emotionele reactie. We moesten het nuchter bekijken."
Dat nuchtere denken leidde tot een geleidelijke overname van het bedrijf in 2018. Bart stopte halftijds met werken om zich volledig op het familiebedrijf te kunnen richten. “Het was een spannende periode”, zegt hij. “Maar het voelde goed om die sprong te wagen.”
Een atypische weg naar de boerderij
Bart en Annebel volgden een niet-traditioneel traject naar het landbouwbedrijf. “Ik heb geen landbouwschool gedaan, maar universiteit”, zegt Bart. "Ik zat niet in de KLJ maar bij de scouts en heb totaal geen klassiek traject gevolgd zoals dat van een boerenzoon verwacht wordt. Ik heb ook een schoonvader gekozen die voorzitter is van Natuurpunt (lacht). Mijn vader was voorzitter van de lokale afdeling van Boerenbond en toch zitten we met kerst allemaal samen aan tafel. Dat atypische parcours opent wel je blik op de wereld en dat hielp ons om anders naar het bedrijf te kijken."
Voor Annebel en Bart was het belangrijk om het familiebedrijf op hun eigen manier te runnen, met nieuwe ideeën en een frisse visie op landbouw. Samen spraken ze af wat ze wilden en vooral wat niet. Annebel was duidelijk: “Ik wilde geen dieren, omdat ik mijn eigen job wilde behouden. Dat was nodig voor het inkomen en zorgde voor een stabiele basis.”
VLIF-steun voor samenwerking
Een van de belangrijkste keuzes die Bart en Annebel maakten, was om samenwerking centraal te stellen in hun aanpak. "Wij zijn van bij het begin betrokken geweest in verschillende coöperaties", legt Bart uit. "Het is misschien tegen de natuur van de West-Vlaming, maar we delen bijvoorbeeld koelcellen, sorteermachines en heftrucks met andere boeren. In plaats van eigen machines op elk bedrijf delen we ze, wat ons veel kosten bespaart."
Dit idee van samenwerking strekt zich verder uit dan enkel machines. Bart is ook actief in een coöperatie voor hop. "Samen met een aantal boeren bundelen we onze oogst en betalen we een verkoper om onze hop op de Belgische en Europese markt te brengen. Dit gezamenlijke optreden geeft ons een groter volume en meer slagkracht."
Die coöperatieve geest is voor Bart en Annebel een essentieel onderdeel van hun succes. Bart: "Samenwerken zit hier misschien niet in de genen, maar als je kijkt naar Noord-Frankrijk, daar is het doodnormaal. De overheid stimuleert dit ook, bijvoorbeeld via het Vlaams Landbouwinvesteringsfonds (VLIF), dat voorrang geeft aan groeperingen voor subsidies. Dat vind ik een mooi verhaal, zeker voor dure machines die je misschien maar enkele dagen per jaar nodig hebt."
Overnamesteun: een belangrijke stap
De overname van een landbouwbedrijf is geen eenvoudige opgave, zeker niet financieel. Gelukkig konden Bart en Annebel rekenen op Overnamesteun via het Agentschap Landbouw en Zeevisserij. Ook de begeleiding van verschillende organisaties heeft een meerwaarde. "We hebben veel gehad aan landbouwadviseurs en bedrijfsovernamediensten. Ze zetten je met beide voeten op de grond en geven realistisch advies", vertelt Annebel. “Ik kom niet uit een landbouwfamilie, en voor mij was het allemaal nieuw. De bedragen die toen op tafel werden gelegd, waren bedragen die ik nog nooit in mijn leven gezien had. En dat begeleidingstraject heeft er wel voor gezorgd dat ik dat allemaal heb kunnen leren plaatsen en niet telkens een knoop in mijn maag kreeg en me zorgen moest maken over of we dat aankonden.”
Ook Bart ziet de waarde van goede steun bij het overnemen van een bedrijf. “Ik viel in de laatste schijf voor overnamesteun omdat ik geen dieren of serres had, maar dat maakte de steun niet minder belangrijk. Het helpt je om ademruimte te creëren.”
Bart vroeg ook al enkele keren investeringssteun aan bij het VLIF. “Het enige nadeel is dat je dat moet zien als een surplus omdat je het allemaal van tevoren moet betalen en dat je de steun pas na een jaar à twee jaar krijgt. Je moet het geld er dus eerst leggen en dan pas krijg je het terug. Het is wel tof als het dan later terugkeert, dan heb je plots wat meer ademruimte. Maar die lange tijd vooraleer je je geld terugkrijgt, dat maakt het soms wel lastig. Daar mogen we eerlijk over zijn. En soms moet je naar de bank gaan voor kortstondige leningen. Maar dat moet je dan ook durven doen. Je weet wel dat het goed komt, maar dat is op het moment wel hard.”
Trots zijn op wat je doet
Bart en Annebel kijken vol vertrouwen naar de toekomst. Ze hebben een sterke basis gelegd door de hopteelt een nieuwe richting te geven en door samenwerking centraal te stellen. Annebel organiseert evenementen en vakantiekampen op de boerderij, wat bijdraagt aan de diversiteit van hun activiteiten. "Het is belangrijk om trots te zijn op wat je doet", zegt ze. "Als je bezoekers hebt, moet je bedrijf er altijd netjes bij liggen."
Bart ziet nog veel groeimogelijkheden. "We zijn nu zes jaar bezig en we leren elk jaar bij. Het is belangrijk om niet alles alleen te willen doen en gebruik te maken van de kennis en steun van anderen. Zo bouwen we stap voor stap verder aan ons bedrijf."
Belhop is meer dan een hopboerderij. Het is een verhaal van jonge landbouwers die hun eigen weg vinden, met passie, visie en samenwerking als fundamenten van hun succes.